«ΕΙΜΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥ ΞΕΡΑΤΕ»

Για πρώτη φορά μετά το Μάιο του 2008, όταν βρέθηκε να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό, ο Γιάννης Δρυμωνάκος “άνοιξε την καρδιά του”.
Λίγο μετά την -απόλυτα επιτυχημένη- επιστροφή του στις πισίνες, ο Ελληνας κολυμβητής είχε μία συνάντηση με δημοσιογράφους και, με εμφανή τη συναισθηματική φόρτιση, μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, γι΄ αυτούς που τον βοήθησαν να επιστρέψει δυνατός, για όσους και όσα τον πίκραναν.
Πάνω απ΄ όλα, όμως, μίλησε για τον εαυτό του, για το πόσο τον άλλαξε η περιπέτειά του, για το πώς τον βρίσκει η επόμενη ημέρα, τώρα που βρίσκεται και πάλι στις επάλξεις και πρετοιμάζεται για την επιστροφή του στις μεγάλες διοργανώσεις, τον Αύγουστο στο Ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης.
«Δεν ήξερα τι μου γινόταν, ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση.
Σηκώθηκα κι έφυγα για την Αμερική και γυρνώντας έγραψα σε ένα χαρτί ό,τι είχα σκεφτεί εκείνες τις ημέρες» είπε ο Δρυμωνάκος και στη συνέχεια διάβασε μερικά αποσπάσματα από αυτές τις σκέψεις του, που καταγράφηκαν περίπου ένα μήνα μετά την τιμωρία του και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον: «Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι δεν ξανακολυμπάω, αλλά όσο περνάει ο καιρός, κι επειδή ξέρω πως ό,τι έγινε έγινε εν αγνοία μου, σκέφτομαι να επιστρέψω.
Χρειάζομαι χρόνο για να συνέλθω από το σοκ, δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη.
Είχα δώσει μία συνέντευξη στο Μάντσεστερ (σ.σ. τον Απρίλιο του 2008, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 25άρας), όταν είχε βγει το θέμα με τους αρσιβαρίστες, και έλεγα να μην μας παίρνει όλους η μπάλα.
Τόσο άσχετος και ανυποψίαστος ήμουνα.
Αν είχα την παραμικρή ιδέα ή υπόνοια, δεν θα ήμουν τόσο άνετος, δεν έχω τόσο θράσος.
Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που δεν με πιστεύουν, ίσως οι περισσότεροι, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να το αποδείξω.
Ποτέ δεν θα ρίσκαρα τη ζωή μου, δεν θα αμαύρωνα τις επιτυχίες μου.
Μου στέρησαν αυτό που αγαπάω πραγματικά, μου σκότωσαν τα όνειρά μου.
Είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθούσα να φτάσω ψηλά και με γκρέμισαν.
Δεν χρειάζεται αυτοί που καταστρέφουν αθλητές να καταστρέψουν κι άλλους».
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, επισήμανε ότι «… δεν κάλυψα κανέναν.
Αν είχα να δώσω άλλες απαντήσεις, θα τις έδινα».
Οπως τόνισε, άλλαξε την αρχική απόφασή του και επέστρεψε ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2008 στις προπονήσεις, επειδή «… σημασία έχει να κάνεις αυτό που αγαπάς».
Και τώρα, που επέστρεψε όχι απλώς στην αγωνιστική δράση, αλλά και στις επιτυχίες, «… είμαι χαρούμενος που μπορώ ξανά να κάνω αυτό που αγαπάω και που επέστρεψα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Χάρηκα πάρα πολύ που με χειροκρότησε όλη η πισίνα στο “Ακρόπολις”, αλλά αυτή τη φορά ήξερα ποιοι χειροκροτάνε με την καρδιά τους και ποιοι επειδή τους… βλέπει ο διπλανός τους».
Τί άλλαξε όμως στον Γιάννη Δρυμωνάκο όλη αυτή η ιστορία; «Αυτά τα δύο χρόνια γνώρισα ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί μου, ξεχώρισα τους ανθρώπους που θέλω να είναι δίπλα μου.
Αλλαξα στάση ζωής χωρίς να αλλοιώσω το χαρακτήρα μου.
Αναθεώρησα την εμπιστοσύνη που είχα στους ανθρώπους και συνειδητοποίησα ότι η εμπιστοσύνη κερδίζεται.
Εγινα πιο δυνατός άνθρωπος και είμαι αποφασισμένος να αποδείξω πως ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.
Δεν έχω αλλάξει, είμαι ο Γιάννης που ξέρατε και κουβαλάω πάντα την ίδια τρέλα».
Και συμπλήρωσε: «Δεν ξέρω τι γνωρίζει ο κόσμος του αθλήματος.
Αυτό που έμαθα είναι ότι δεν περιστρέφονται όλα γύρω από το κολύμπι κι αυτό κράτησα.
Σε αυτή την ομάδα (σ.σ. αναφέρεται στον ΑΟ Ωκεανός, με τον οποίο προπονείται στο ανοιχτό κολυμβητήριο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων) έμαθα ότι δεν είναι το παν να κερδίσεις.
Πρώτα κοιτάμε να περνάμε καλά.
Οταν ξεκίνησα μου θύμισε τότε που ήμουν παιδί, στον Ηλυσιακό.
Παλιότερα (σ.σ. εννοεί όταν ήταν στο Περιστέρι) υπήρχε τρομερή πίεση και ανταγωνισμός, η ροή της προπόνησης ήταν διαφορετική».
Γυρνώντας στο παρόν, ο 26χρονος πρωταθλητής τόνισε: «Στη Βουδαπέστη θέλουμε να περάσουμε σε έναν τελικό.
Συνεχίζω να πιστεύω αυτό που έλεγα και παλιά, ότι σε έναν τελικό όλα είναι πιθανά.
Οταν επανέρχομαι και κάνω τρεις συνεχόμενες κούρσες (σ.σ. στα 200μ.
πεταλούδα) στο 1:57, δεν χρειάζομαι πλέον να αποδείξω κάτι στο Ευρωπαϊκό.
Απέδειξα κάποια πράγματα με την πρώτη μου κούρσα στο “Ακρόπολις”.
Αυτά τα δύο χρόνια δούλεψα πολύ, εντός και εκτός νερού, και άλλαξα πολλά στην τεχνική μου.
Δεν αγωνίστηκα ποτέ με τα μαγιό νεάς τεχνολογίας και δεν μου ήρθε τόσο απότομη η αλλαγή.
Το τωρινό είναι χειρότερο ακόμη κι από αυτό που χρησιμοποιούσα, αλλά είχα να το νιώσω καιρό και δεν μου ήταν κάτι πολύ ξένο, το είχα ήδη ξεχάσει».
Ο Δρυμωνάκος εξέφρασε τις ευχαριστίες του στον προπονητή του, Δημήτρη Δαμασιώτη («… με βοήθησε και ψυχολογικά για να κάνω αυτό το “come back”, να μην αισθάνομαι άσχημα για όσα έγιναν»), τους συνεργάτες του, τον ΚΟΑ Τρίπολης, στον οποίο πλέον ανήκει, και τον πρόεδρό του, Γιώργο Σωτηρόπουλο («… μόνο αυτός με πίστεψε και πήρε αυτό το ρίσκο»), το χορηγό του κ. Θεοδωρόπουλο από την Τρίπολη (που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του), τον δικηγόρο Σταύρο Μαυρομμάτη που ανέλαβε την υπόθεσή του, τον ΑΟ Ωκεανός και τους αθλητές του.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην οικογένειά του, τους κοντινούς και αγαπημένους ανθρώπους του, που έζησαν από πρώτο χέρι τις πλέον δύσκολες στιγμές του.
Δεν παρέλειψε, όμως, να εκφράσει και κάποια παράπονα: «Νιώθω αδικημένος από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, που ήταν υπερβολικά αυστηρή με την εφαρμογή του νόμου, μόνο σε μένα.
Δεν βρήκα την ισονομία μεταξύ των πολιτών.
Εκ των υστέρων μου αφαίρεσαν τον περασμένο Σεπτέμβρη τον διορισμό μου στο δημόσιο για τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό του 2006, αλλά και τα προνόμια από τις πρώτες θέσεις στα Ευρωπαϊκά εφήβων του 2001 και του 2002, καθώς και το χρηματικό έπαθλο για τις διακρίσεις του 2007.
Αναρωτιέμαι, η τιμωρία ενός αθλητή έχει αναδρομική ισχύ και για πόσα χρόνια πίσω; Δεν υπάρχει σαφής απάντηση στον αθλητικό νόμο.
Δεν ξέρω σε άλλον αθλητή να του πήραν κάτι πίσω.
Επίσης, στις 5/3 αθωώθηκα στο ποινικό διακστήριο, αλλά αυτό δεν ακούστηκε από τα ΜΜΕ, ενώ προ διετίας από κάποιους είχε γίνει μεγάλος ντόρος με την υπόθεσή μου».
Σε ό,τι αφορά τη στάση της ομοσπονδίας και των ανθρώπων της κολύμβησης (προπονητές, συναθλητές), είπε: «Αυτό που έμαθα είναι ότι ο κ. Διαθεσόπουλος με υποστήριξε στο δικαστήριο και τον ευχαριστώ γι΄ αυτό.
Εκείνη την περίοδο μπορεί να με έπαιρναν τηλέφωνο πάρα πολλοί, αλλά είχα το κινητό κλειστό.
Αργότερα δεν με πήρε κανένας».
Τέλος, ο Δρυμωνάκος αποκάλυψε ότι κολυμπάει με μία λάμα στο πόδι, μετά από ατύχημα που είχε πέρυσι κάνοντας γουέικμπορντ, κάτι που τον δυσκολεύει και συχνά του προκαλεί πόνους.
Με αυτή θα συνεχίσει ως το τέλος της τρέχουσας περιόδου, καθώς δεν προλαβαίνει να τη βγάλει πριν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης (θα έπρεπε να μείνει τουλάχιστον 15 ημέρες εκτός προπονήσεων).
Παρών στη συνάντηση με τους εκπροσώπους του τύπου ήταν και ο προπονητής του Δρυμωνάκου, Δημήτρης Δαμασιώτης, ο οποίος τόνισε: «Το βασικότερο για τον Γιάννη όταν ξαναξεκίνησε ήταν η ψυχολογία του, το πώς θα ενταχθεί ξανά στο κολυμβητικό κλίμα.
Ο Γιάννης παλεύει πάντα για το καλύτερο, είχε πάντα υψηλούς στόχους.
Δουλέψαμε με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που είχε συνηθίσει κι αυτό τον δυσκόλεψε.
Ηταν μία επίπονη διαδικασία που δεν μπορούσε να την εμπιστευτεί και ουσιαστικά έκανε προπόνηση “στα τυφλά”, χωρίς να ξέρει αν θα έχει τα αποτελέσματα που επιθυμούσε ο ίδιος.
Παρόλα αυτά, εμπιστεύτηκε την προπονητική του ομάδα και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γιατί η προσπάθειά του ήταν τεράστια.
Το πιο σημαντικό είναι ότι κάνει μια καινούρια αρχή, βασιζόμενος πια μόνο στις δυνάμεις του».