Πηγή enet.gr
Πριν από έναν μήνα έξι Αφροαμερικανοί έφηβοι πνίγηκαν σε ένα μόνο περιστατικό στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ, παρακινώντας τους αρμόδιους να πραγματοποιήσουν έρευνα πάνω στο γιατί τόσοι νέοι μαύροι Αμερικανοί δεν ξέρουν κολύμπι.
Όταν ο 15χρονος DeKendrix Warner περπάτησε κατά λάθος σε πιο βαθιά νερά στο Red River στο Shreveport, πανικοβλήθηκε. Οι JaTavious Warner, 17 ετών, Takeitha Warner, 13 ετών, JaMarcus Warner, 14 ετών, Litrelle Stewart, 18 ετών, Latevin Stewart, 15 ετών και LaDarius Stewart, 17 ετών προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, πνίγηκαν και οι έξι. Κανείς τους δεν γνώριζε κολύμπι. Ο DeKendrix διασώθηκε από κάποιον περαστικό. Οι γονείς των παιδιών επίσης δεν γνώριζαν κολύμπι.
Στις ΗΠΑ σημειώνονται περίπου 3.500 ατυχήματα με πνιγμό, δηλαδή περίπου 10 την ημέρα.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών, το ποσοστό θανάσιμων πνιγμών Αφροαμερικανών παιδιών μεταξύ πέντε και δεκατεσσάρων ετών είναι τριπλάσιο από αυτό των λευκών.
Μια πρόσφατη μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από το USA Swimming, εμφανίζει παρόμοιες στατιστικές .
Από τους νέους Αφροαμερικανούς που ερωτήθηκαν, λίγο χαμηλότερα από το 70% απάντησε ότι δεν γνωρίζουν καθόλου ή γνωρίζουν ελάχιστα κολύμπι, που σημαίνει ότι μπορούν μόνο να πλατσουρίζουν στα ρηχά. Το 12% απάντησε ότι γνωρίζουν κολύμπι αλλά αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Η έρευνα βρήκε ότι το 58% των Ισπανόφωνων παιδιών δεν γνωρίζει καθόλου ή γνωρίζει ελάχιστα κολύμπι. Για τους λευκούς το ποσοστό βρίσκεται στο 42%.
“Είναι μια επιδημία που σχεδόν περνά απαρατήρητη”, δήλωσε η Sue Anderson, διευθύντρια των προγραμμάτων και υπηρεσιών του USA Swimming.
Η ίδια πρόσθεσε ότι όλα τα παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν κολύμπι. “Θα θέλαμε να γίνει κάτι σαν τις ζώνες και τα κράνη στα ποδήλατα”, επεσήμανε η ίδια.
Πολλοί μαύροι γονείς δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους κολύμπι. Ο σημαντικότερος λόγος είναι ο “φόβος του πνιγμού”, σύμφωνα με την καθηγήτρια Carol Irwin, κοινωνιολόγο του Πανεπιστημίου του Μέμφις που ηγήθηκε της έρευνας.
Συνήθως, τα παιδιά που δεν μπορούν να κολυμπήσουν είχαν, επίσης γονείς που δεν ήξεραν κολύμπι. Πολλοί από αυτούς δεν θέλουν τα παιδιά τους να μάθουν επειδή φοβούνται τον πνιγμό. Μάλιστα ο φόβος αυτός των γονιών κάνει τον πνιγμό πιο πιθανό.
Ο καθηγητής Jeff Wiltse, συγγραφέας του ?Contested Waters: A Social History of Swimming Pools in America?, εστιάζει ωστόσο τα αίτια στην ιστορία.
Στο έργο του εντοπίζει δύο περιόδους όπου η κολύμβηση ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στις ΗΠΑ: Μεταξύ της δεκαετίας του 1920 και 1930, όταν η κολύμβηση έγινε τρόπος αναψυχής και μεταξύ της δεκαετίας του 1950 και του 1960 όταν γεννήθηκε η ιδέα της κολύμβησης ως άθλημα.
Κατά την πρώτη περίοδο δημιουργήθηκαν περίπου 2.000 νέες δημοτικές πισίνες. “Οι μαύροι Αμερικανοί αρνούνταν σε μεγάλο βαθμό και συστηματικά την πρόσβαση σε αυτές τις πισίνες”, παρατηρεί ο ίδιος και προσθέτει: “Η κολύμβηση δεν έγινε ποτέ μέρος της κουλτούρας ψυχαγωγίας των Αφροαμερικανών”.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι δημοτικές πισίνες έπαψαν να είναι δημοφιλείς και ο κόσμος στράφηκε στις ιδιωτικές.
Μετά τις φυλετικές ταραχές της δεκαετίας του 1960, πολλές πόλεις άρχισαν την κατασκευή πισινών σε περιοχές μαύρων αλλά το μέγεθός τους δεν επέτρεπε την εκμάθηση κολύμβησης.
“Δεν ήταν στην πραγματικότητα κατάλληλες για κολύμπι. Προσέλκυαν νέα παιδιά που απλώς στέκονταν και πλατσούριζαν. Δεν αποτέλεσε πραγματικά μια προσπάθεια να μάθουν τα παιδιά να κολυμπούν”, επισημαίνει ο καθηγητής.
Παρόλο που υπάρχουν αρκετά φτωχά λευκά παιδιά που δεν γνωρίζουν κολύμπι για παρόμοιους λόγους, η κολύμβηση έχει αποκτήσει την εικόνα του “λευκού αθλήματος”.
“Αντιμετωπίζεται ως άθλημα πλουσίων στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν μόνο παιδιά πλουσίων. Η πισίνα θεωρείται κάτι πολύ ελιτιστικό για να υπάρχει στον κήπο ενός σπιτιού”, επισημαίνει η καθηγήτρια Irwin.
