Με μαζική συμμετοχή των επαγγελματιών Αθλητικών δημοσιογράφων-μελών του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών, πραγματοποιήθηκε η ψηφοφορία για την ανάδειξη των κορυφαίων αθλητών, αθλητριών, ομάδων, προπονητών και αθλητών-τριών με αναπηρία, που διοργανώνει για 57η συνεχή χρονιά ο ΠΣΑΤ.
Τα αποτελέσματα για τους τρεις πρώτους ανά κατηγορία, θα ανακοινωθούν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης “ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΣΑΤ 2010”, που θα…..
πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου (18:00) στην αίθουσα “Μελίνα Μερκούρη” του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας.
Σύμφωνα, με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, οι τρεις επικρατέστεροι για τον τίτλο του κορυφαίου αθλητή, είναι (με αλφαβητική σειρά), οι Ηλίας Ηλιάδης (Τζούντο), Λευτέρης Κοσμίδης (Γυμναστική), Βλάσης Μάρας (Γυμναστική).
Οι τρεις επικρατέστερες για τον τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας της χρονιάς είναι (με αλφαβητική σειρά), οι Βάσω Μιλούση (Γυμναστική), Ιουλιέτα Μπουκουβάλα (Τζούντο), Αλεξάνδρα Τσιάβου (Κωπηλασία).
Οι τρεις επικρατέστερες για τον τίτλο της κορυφαίας ομάδας είναι (με αλφαβητική σειρά), οι Αθηναϊκός (Μπάσκετ γυναικών), Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου ανδρών, Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης (Υδατοσφαίριση γυναικών).
Επικρατέστεροι για τον τίτλο του κορυφαίου προπονητή είναι (με αλφαβητική σειρά), οι Γιώργος Αγγέλου (Γυμναστική), Τζώρτζης Δικαιουλάκος (Μπάσκετ), Αλεξία Καμένου (Υδατοσφαίριση).
Επικρατέστεροι για τον τίτλο του κορυφαίου αθλητή με αναπηρία είναι (με αλφαβητική σειρά), οι Παύλος Μάμαλος (Αρση Βαρών), Ευστράτιος Νικολαίδης (Στίβος), Χρήστος Ταμπαξής (Κολύμβηση).
Επικρατέστερες για τον τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας με αναπηρία είναι (με αλφαβητική σειρά), οι Θεοδώρα Μουτσίου (Σκοποβολή), Μαρία Σταματούλα (Στίβος), Μαρία Τσάκωνα (Κολύμβηση).
Απορία ψάλτου βηξ: τι έπρεπε να κάνει η εθνική ομάδα πόλο Γυναικών, ακριβώς, το καλοκαίρι του 2010, για να βρίσκεται στην πρώτη τριάδα των ομάδων στην επίσημη ψηφοφορία του ΠΣΑΤ;
Το θέαμα με τις τρεις πρώτες ομάδες, οι οποίες συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους για την «τελική φάση» της ψηφοφορίας, ήταν αποκαρδιωτικό. Προφανώς, όχι επειδή οι ομάδες που βρίσκονται στην τελική τριάδα δεν πέτυχαν κατορθώματα τα οποία είναι αξιομνημόνευτα, αλλά επειδή η εθνική Γυναικών έλειπε από το πάρτι και ακόμα και για την υστεροφημία της ομάδας τούτο αποτελεί μία μουτζούρα. Γίνεται, όντως, να πάρουν την τέταρτη θέση δύο μετάλλια;
Λίγο μετά τη λήξη του τελικού στο Ευρωμπάσκετ του 1987, ο προπονητής της Σοβιετικής Ενωσης, Αλεξάντερ Γκομέλσκι, είπε τη μεγάλη αλήθεια: ότι στους Έλληνες δεν αρέσουν τα σπορ, αλλά οι νίκες στα σπορ.
Η γέννηση του πρωταθλητισμού στην Ελλάδα μοιάζει ταυτόσημη με το γεγονός και σαν παιδί που μεγάλωσε μέσα στην κατάθλιψη και απλώς η εφηβεία έκρυβε τον ενθουσιασμό του, έφθασε η ώρα να εμφανίσει τη μαύρη τρύπα του. Μία ειδική προσέγγιση εκείνου που είπε ο σοφός Νέστορας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ότι, δηλαδή, στους Έλληνες αρέσουν μόνο οι νίκες σε μερικά σπορ. Το γουότερ πόλο, καθώς φαίνεται, δεν είναι μέσα σε αυτά. Αν χώρεσε ο ΝΟ Βουλιαγμένης στην πρώτη τριάδα, αφού η γυναικεία ομάδα πήρε και τους τρεις τίτλους, είναι επειδή θα ήταν σκανδαλώδες να μην μπει στην εκλεκτή κατηγορία των κορυφαίων.
Όντως, η πιστοποίηση της κορυφής είναι ένας άθλος, αλλά όση σχέση και αν υπάρχει μεταξύ της «γαλανόλευκης» και των ομάδων που βρέθηκαν στη θέση της, μοιάζει με αστείο το να λείπει μία ομάδα η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο World League του Σαν Ντιέγκο, στις 3 Ιουλίου και το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πόλο του Ζάγκρεμπ. Σε 2 από τις 3 διοργανώσεις που συμμετείχε, επέστρεψε με κάτι να λαμπυρίζει στις αποσκευές της. Κατέκτησε για πρώτη φορά μετάλλιο σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και κάθε χρόνο δίνει το «παρών» στις μεγάλες διοργανώσεις του καλοκαιριού.
Κάπου εδώ, η σκέψη τελειώνει, όσον αφορά στο γιατί ο Γιώργος Μορφέσης δεν είναι στην κατηγορία των κορυφαίων προπονητών (στην οποία, πάντως και πάλι καλά, βρίσκεται η Αλεξία Καμμένου) και όλη η ομάδα δεν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να προβάρει τη σκηνική παρουσία της στο υπόστεγο, όταν θα βραβευόταν για το ότι είναι η κορυφαία ομάδα της χρονιάς.
Ζητώντας αθλητική παιδεία σε τούτες τις μέρες που, ακριβώς επειδή είναι τόσο δύσκολες, η διαπαιδαγώγηση στο τι είναι αρμονικό να ακολουθείται, για να μη φθείρεται ότι ομαδόν κυνηγιέται, είναι περίπτωση εφικτή, το παράδειγμα του εθνικού γυναικωνίτη είναι ακραίο, αν υπήρχε άκρη στη φύση. Είναι ένα ουρλιαχτό αποδοκιμασίας στα αθλητικά ιδεώδη, οι 369 ψήφοι που τη φέρνουν στην τέταρτη θέση της σχετικής κατηγορίας μοιάζουν με ανέκδοτο που ούτε καν γελάς, παρά το βρίσκεις ψυχρό και απόμακρο, αποπαίρνοντας και εκείνον που το λέει.
Και αν, τελικά, είναι τόσο θρασεία η εικόνα της απόρριψης μίας ομάδας η οποία ήταν παρηγοριά το καλοκαίρι, όπως ο αθλητισμός μπορεί να είναι (όχι μόνο τέτοια, αλλά και πραγματικότητα) τις εποχές της σήψης, τότε όντως το πρόβλημα είναι τεράστιο. Όχι, μόνο, επειδή η εθνική δεν είναι σε αυτό- άντε, ας γίνει χωνευτό- αλλά διότι άνθρωποι που ασχολούνται με τον αθλητισμό δεν έκριναν και δεν αξιολόγησαν σωστά το αυτονόητο και το οφθαλμοφανές. Οι περισσότερο κυνικοί, όμως και εν πάση περιπτώσει, θα κάνουν λόγο για ηθικολογία και αεροπερπάτημα σε μία πραγματικότητα και έναν κόσμο που δεν υπάρχει. Πάντως, όχι περισσότερο (ανύπαρκτος) από το ασθενές και μετέωρο βήμα του παρόντος.
Σαν να μην έφθανε αυτό το ανέκδοτο, πάρε κι άλλο ένα να έχεις: ότι κάποιος Σισέ, τσιφλικάς στην ομάδα του, «έριξε» σχεδόν 100 ψήφους στον Σπύρο Γιαννιώτη για την τέταρτη θέση. Τον κολυμβητή του Ολυμπιακού, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ομαδική κολύμβηση και το χάλκινο μετάλλιο στα 5 χιλιόμετρα ανοικτής θάλασσας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα υγρού στίβου της Βουδαπέστης?
